TERAPIA SYSTEMOWA (TERAPIA RODZIN).

Terapia systemowa najczęściej utożsamiana jest z terapią rodzin. Jednakże ze względu na swój praktyczny aspekt z powodzeniem może być stosowana również w terapii indywidualnej, par czy też terapii grupowej. Głównym założeniem tego nurtu jest stwierdzenie, że system jest sposobem widzenia problemu, sposobem w jaki obserwator widzi świat, w jaki go opisuje. Jednym z głównych systemów w jakich jednostka funkcjonuje jest rodzina. Rodzina tworzy opowieść, która jest odzwierciedleniem widzenia przez nią świata. Tak jak rodzina jako system tworzy swoją opowieść, tak i każdy z jej członków opowiada swoją własną opowieść, która odzwierciedla sposób widzenia otaczającego go świata. Gdy jednostka uwikłana zostaje w system problemowy ma trudność ze znalezieniem innego świata, innej opowieści przez co poddaje się systemowi problemowemu bezkrytycznie. Terapeuta poprzez swoją osobę, stosowane interwencje, eksperymenty próbuje ukazać klientowi alternatywną opowieść. Budowanie hipotez, stawianie pytań cyrkularnych pozwala terapeucie poznanie relacji między członkami rodziny. Dzięki temu istnieje możliwość zmiany podejścia do problemu, mówienia o nim, o świecie przez system. Członkowie systemu będą dzięki temu w stanie zobaczyć inne rozwiązania, źródła problemu i samych siebie z dystansu. Nurt systemowy zakłada, że nie ma prawdy obiektywnej; każda jednostka tworzy prawdę na temat samej siebie, jak i otaczającego ją świata. Ważnym założeniem jest cyrkularność. Zakłada ona, że w systemie każdy ma wpływ na każdego a jeden problem oddziałuje na wszystkich.

Terapeuta systemowy w procesie terapeutycznym jest obiektywnym obserwatorem, zachowującym postawę neutralności wobec opowieści klienta. Stawia pytania naprowadzające, wskazujące przyczyny trudności i sposoby widzenia świata danego systemu. Terapia systemowa ma na celu wskazanie rzeczywistych źródeł problemu i pomóc w rozwiązaniu za pomocą samouświadomienia sobie ograniczeń systemu. Proces ten przebiega z uwzględnieniem użyteczności danych rozwiązań dla klienta, jak i w pełnym poszanowaniu jego osoby.

Terapia systemowa rozpoczyna się od nakreślenia genogramu, który obejmuje co najmniej trzy pokolenia systemu, w którym rodzina, jednostka funkcjonują. Dzięki temu jednostka może uświadomić sobie jakie przekazy, opowieści, rytuały funkcjonują w systemie. Sesje odbywają się co 2 – 3 tygodnie.