Bulimia nerwowa a terapia poznawczo-behawioralna.

Bulimia nerwowa została opisana po raz pierwszy w latach osiemdziesiątych. Można się dziś spotkać z wieloma definicjami tego schorzenia. Ma to związek z faktem, że coraz więcej badań oraz obserwacji jest prowadzonych na ten temat. 
Charakterystyczne dla bulimii nerwowej jest pięć podstawowych cech, których obecność pozwala na zdiagnozowanie schorzenia. Są to:

• napady objadania – przyjmowanie jednorazowo większej ilości pokarmów niż większość ludzi zjadłaby w podobnych warunkach; poczucie utraty kontroli nad jedzeniem
• zachowania mające na celu zapobiegnięcie przyrostowi ciała (prowokowanie wymiotów, stosowanie środków przeczyszczających, stosowanie rygorystycznych diet, głodzenie się, wykonywanie wyczerpujących ćwiczeń fizycznych)
• napady objadania oraz zachowania mające na celu zapobiegnięcie przyrostowi ciała pojawiają się co najmniej dwa razy w tygodniu przez okres co najmniej trzech miesięcy
• masa ciała i wygląd mają znaczący wpływ na samoocenę
• osoba nie wykazuje istotnej niedowagi

Poza podstawowymi cechami wyróżniającymi bulimia związana jest z innymi problemami oraz symptomami. Należą do nich m.in.: stosowanie surowych diet (najczęściej obserwujemy 3 typy: unikanie jedzenia, ograniczanie ilości spożywanych pokarmów, unikanie "złych" pokarmów); obecność obsesyjnych myśli o jedzeniu, wadze i wyglądzie; zachowania mające na celu sprawdzanie wagi ciała (częste ważenie się, wykonywanie pomiarów części ciała); brak poczucia własnej wartości; trudności w pracy oraz nauce; samotność, niska jakość życia towarzyskiego oraz związków intymnych.

Bulimia nerwowa staje się coraz powszechniejszym problemem. Z uwagi na to, że większość osób ukrywa przed bliskimi fakt posiadania takiego problemu, występuje trudność oszacowania procentowego ilości chorych. Schorzenie to występuje głównie wśród nastolatek oraz młodych kobiet.
Bulimia jest zaburzeniem psychicznym. Jest niepokojącym i obezwładniającym problemem. Środkiem, który pomaga wrócić do zdrowia jest terapia ponawczo – behawioralna. Terapia ta jest sposobem psychoterapii wynalezionym przez profesora A.T. Becka w celu leczenia depresji. Koncentruje się głównie na myślach oraz związkach pomiędzy myślami, emocjami i zachowaniem. Ma krótką historię, jednak okazała się wysoce skuteczna w leczeniu wielu problemów psychicznych, z zaburzeniami odżywiania włącznie. Wymaga cyklu indywidualnych spotkań z wykwalifikowanym terapeutą. Jest to jeden z niewielu typów terapii, który rzeczywiście pomaga w leczeniu bulimii. Terapia poznawczo – behawioralna pozwala na zrozumienie natury problemów z odżywianiem, szczególnie zaś tego, co owe problemy stymuluje i dlaczego one wystąpiły. Terapia poznawczo – behawioralna daje praktyczne rady do wyjścia z bulimii.